Calafateo, baldeo e achique

Onte venres pola tarde, co mar como un prato, saímos da rampa de Lorbé, sobre as seis e media da tarde, no chinchorro, rumbo á Balbina.

A travesía duns 15 minutos faise agradable. A Balbina está fondeada lonxe do muelle e é un pequeno inconvinte á hora de ir traballar a bordo.

Fran e máis eu subimos a bordo e collemos un par de ferros de calafatear cada un e alá nos puxemos á faena.

Primeiro desfacemos o cordón de cáñamo estopado que temos. Está composto de 6 fios e é moi gordo para a cuberta da Balbina, co que temos que desfacelo en pequenos cordóns de 2 ou de 3 fíos según necesitemos.

Logo limpamos as ranuras ben usando unha espátula. Teñen bastantes cunchas de mexilón, obsequio das nosas amigas as galiñas do mar.

Collemos o ferro de abrir e imos abrindo un pouco as xuntas para que o cordón entre mellor.

Unha vez abertas, imos metendo o cordón usando o ferro de retacar.

Calafateamos unha boa sección da popa.

Tamén aproveitamos para achicar o barco a base de capazos, que tiña moita auga. É o problema de tela aberta e sen calafatear. Cousa que teremos que solucionar canto antes.

Por último e xa cando o sol xa se retirara facía varios minutos, valdeamos e fregamos a cuberta, a sorraina, barraganetes e caurel.

Voltamos xa de noite para a rampa. O mar seguía como un prato, non se oía un ruido e daba gusto remar. Un agradable paseo de volta.

Volveremos nuns días.

Palmeirán

Empezamos de novo os traballos na Balbina

Vai acabando o verán e volvemos ó traballo na Balbina.

Hoxe acheguéime ata ela xunto con Angel, un dos alumnos do curso de carpintaría, a botarlle un vistazo e empezar co calafateo.

Costóunos chegar debido ó forte vento do nordés que facía difícil remar no chinchorro.

Ó chegar atopámonos co barco cheo de conchas de mexilón, festín de gaivotas que usan a Balbina como se fora o seu restaurante.

Despóis de limpar un pouco a parte de popa e valdeala, puxémonos a desfacer o cordón de cáñamo e empezamos o traballo de calafatear.

Primeiro limpando ben as ranuras da madeira para que saíran as pequenas conchas de mexilón, logo abríndoas cos ferros de abrir, e posteriormente metendo o cordón cos ferros de retacar.

Non levamos mazo, e usamos uns martelos, pero o golpeteo resoaba en toda a ensenada de Lorbé.

Vimos que a Balbina tiña bastante auga tras moito tempo sen achicala e paramos de calafatear para achicala un pouco, ainda que se nos facía tarde e tivemos que deixalo, así que hai que volver dentro de pouco a acabar o traballo.

Unha vez metido o cordón en varias táboas da popa, démoslle unha man de Xylazel para protexela, porque xa se notaban os efectos do sol na madeira.

Palmeirán