jueves, 15 de noviembre de 2012

Armando as brazolas da bodega de popa

Outra escapada máis a Lorbé ó mediodia.

Antes de empezar co traballo tiven que achicar o barco porque as choivas dos últimos días fixeron que tivera bastante auga dentro.

Unha vez rematado o achique, estiven armando as brazolas da bodega de popa. Xa as tiña feitas de fai unhas semáns, e hoxe me puxen a asentalas no seu sitio, e unha vez asentadas, fixalas con uns bos tornillos de cabeza exagonal de inox.

As unións van a media madeira, xa que facer unha media cola de milano complicábaseme un pouco.

Practiquéille un pequeno rebaixe para que tapara as cabezas das táboas da cuberta.

Os tornillos van embutidos e irán cubertos cuns tapíns.

Ainda que non están rematadas, porque faltan os tapíns, dinlle unha man de Xylazel Roble Claro para deixalas protexidas do sol e da choiva.

Tamén xa tomei as medidas para empezar, o seguinte día, a facer o cuartel desa bodega.

Palmeirán

martes, 13 de noviembre de 2012

Facendo o cuartel do pañol de popa (III)

Nunha escapadiña ata Lorbé na hora de comer empecei a colocar as táboas da cubrición do bastidor.

Deixéille un voladizo de uns 2 cms por motivos estéticos e porque así xa sirven de asas para levantalo.

As táboas van unidas ó bastidor con tornillos de inox. Hai que ter moito coidado á hora de atornillalos, porque o elondo é unha madeira moi dura e o inox non soporta apenas torsión, co que, se te pasas un pouco apretando, parte o tornillo. Pasóume en duas ocasións, e iso que para facilitar o atornillado os embadurno primeiro con graxa.

Os tornillos van embutidos e logo os taparei cuns tapíns.

Nesta foto nótase a pequena curvatura para encaixar na cuberta da Balbina.

Quedóume unha táboa por colocar. Empecei polos costados para poder pechar logo no medio. Agora me atopo cun dilema: mercar unha peza de madeira de elondo e meterlle unha peza só dese tamaño ou aproveitar a madeira que xa teño no local que ten un ancho de 7cms e meterlle dúas pezas.

Posíblemente, por aforro de cartos será a segunda opción, e ó mellor por non complicarme facendo dúas pezas iguais,  meteréille unha enteira e un cacho de outra, ainda que o centro quede desplazado un pouquiño e non quede tan bonito estéticamente. Dependerá de como teña o día cando vaia a rematalo. Se estou vago será da maneira máis sinxela.

Como non me podía resistir, levéina ata a Balbina para ver como asentaba na cuberta, e a verdade é que lle queda como un traxe feito por un xastre. Encaixa á perfección.


Palmeirán


domingo, 11 de noviembre de 2012

Facendo o cuartel do pañol de popa (II)

O sábado pola mañán continuei co bastidor para a tapa do pañol. Metinlle os dous reforzos nos ángulos e precintei cuns listóns o bastidor para que quedara escuadrado.

Lixei as unións a cola de milano para que quedasen igualadas.

Tamén preparei as primeiras táboas da cubrición de cada lado, ás que lles quitei o macho co cepillo, para empezar a ensamblalas o seguinte día.

Palmeirán

viernes, 9 de noviembre de 2012

Facendo o cuartel do pañol de popa (I)

Hoxe venres acheguéime ó noso taller de Lorbé para empezar a facerlle a tapa do pañol de popa da Balbina.

Uns días antes xa preparei a madeira para facerlle o bastidor onde logo irán atornilladas as pezas da cubrición. Tiña pola casa uns sobrantes de madeira de elondo e penso que quedará bonito o contraste co piñeiro da cuberta.

A madeira é machiembrada, co que para facer o bastidor primeiro tiven que quitarlle o macho e a femia a base de cepillo.

Como a cuberta ten unha pequena curvatura, usei un peine de formas  para coller a inclinación da cuberta da Balbina, logo a proxectei sobre a peza e con un barrote de madeira funlle dando a forma precisa para poder marcala sobre a peza frontal e traseira do bastidor, que son as que levan a curvatura da cuberta.
 
O bastidor podíao atornillar simplemente ou cravalo, pero xa que asistin ós cursos de carpintaría de ribeira que organizamos Os Patexeiros, puxen en práctica algunhas unións que aprendín.

Como vedes unín as pezas a cola de milano. É unha unión bastante sinxela de facer, ainda que hai que ter ben claras as cousas porque senón podes ter que descartar algunha das pezas, como me pasou nesta ocasión que cortei unha que tiña que facer de macho, pensando que era femia. Bueno, todo o malo sexa ese. Fixen outra e morreu o conto.

Para reforzar o bastidor metinlle uns ángulos feitos coa mesma madeira e atornillados ás pezas de unión.

Acabáronseme os tornillos e tiven que deixar sen rematar dous dos ángulos.

Púxenme a cortar as táboas á medida para o seguinte día lixalas e atornillalas ó bastidor.

Espero que quede ben. Ten boa pinta.

Palmeirán

domingo, 4 de noviembre de 2012

Entre chuvasco e chuvasco

Este xoves tamén estivemos en Lorbé traballando outro pouquiño na Balbina.

Como estaban caendo chuvascos contínuos, ata as 12 estivemos no local, movendo a buceta en construcción para facer un pouco de sitio e traballar máis cómodos.

Rematado ese traballo alá nos fomos cara á Balbina.

Miguel colleu a hidrolimpadora e estivo limpando un pouco a bodega de popa, que tiña falta de desengraxala. Ata que sobre a 1 tivo que marchar.

Fran Vázquez e máis eu estivemos facendo as brazolas do pañol de popa e da bodega de popa.

Os chuvascos nos fixeron parar en varias ocasións, xa que estábamos con ferramenta eléctrica.

Un traballo que nos parecía que acabaríamos en seguida, entre os chuvascos e os problemas que atopamos á hora de asentalas na cuberta, fixeron que alongáramos o tema ata as 6 da tarde.

Deixamos colocada a do pañol, a falta de meterlle uns tornillos algo máis pequenos nos costados e presentada a da bodega de popa, a falta de darlle os últimos retoques e atornillala.

A ver si este fin de semán, se a climatoloxía o permite, poden quedar rematadas estas dúas.

Palmeirán

jueves, 1 de noviembre de 2012

Outra sesión máis de calafateado

Este martes tamén me acheguei de novo ata Lorbé para seguir calafateando a cuberta.

Deixei varias táboas da popa listas. A medida que vou calafateando xa vou collendo máis práctica e o traballo vai máis rápido.

Tamén estou usando uns ferros máis finos, que me prestou o estaleiro, e faise mellor o traballo.

Agora xa vou traballando sobre dúas fendas ó mesmo tempo, para non ter que ir para atrás de cada vez.

Unha vez que acabei, e vendo que hai posibilidade de choiva para estes días, dínlle unha man de Xylazel roble á parte da cuberta calafateada, para que non quede tan desprotexida.

O xoves volveréille a atacar, a ver se desta vez xa con algo de compaña patexeira, se a climatoloxía nolo permite.

Palmeirán

miércoles, 31 de octubre de 2012

Continua o traballo de calafateo

Este sábado pasado alá estiven en Lorbé continuando co traballo de calafateo que xa empezáramos estando o barco a flote.

É un traballo que se leva ben ainda que é algo monótono e incómodo pola posición de sentado sobre a cuberta.

Primeiro limpo ben as ranuras de unión entre as táboas cun coitelo e cun ferro de calafatear fino.

Logo abro un pouco a ranura cos ferros de abrir.

Préviamente xa fun desfacendo o cordón de calafatear, xa que ten seis filásticas e na maioría dos casos me chega cunha  só. Este tamén é un traballo laborioso porque o cordón está embreado e custa un pouquiño abrilo e separar os fios.

Remato metendo o cordón na ranura aberta usando o ferro de retacar.

O sábado non din adiantado moito xa que desgraciadamente fun o único Patexeiro que se achegou a traballar ó barco. Non pensedes mal, e que os Patexeiros sómoche xente moi ocupada.

Palmeirán

sábado, 27 de octubre de 2012

Varada desta tempada

Onte venres sobre as 2 da tarde empezamos cos preparativos para a varada de Balbina para esta tempada.

Nesta varada, que facemos anualmente, aproveitamos para limparlle o casco, pintala e traballar na cuberta e no motor.

Desta a ver se somos capaces de pechala totalmente e deixar o motor funcionando. Pero isa xa foi a intención da varada anterior e non o demos conseguido.

Despóis de coller os cabos necesarios no local patexeiro, achegámonos á Balbina na Zodiac que trouxo Jaime.

Amarramos o cabo de remolque, e entre Jaime na zodiac e eu á caña da Balbina a fomos levando dende o fondeo, fronte á praia de Cirro, ata a rampa do estaleiro de Lorbé.

Unha vez amarrada, Jaime foise de novo na zodiac para Sada e eu comencei a tarefa de baldeado da cuberta.

Sobre as 3 da tarde, achegóuse Francisco que tamén subeu a bordo e botou unha man no baldeo.

E así a deixamos esperando a que abrira o estaleiro para empezar coa manobra, que dou comenzo sobre as tres e media coa baixada do carro ó mar.

Arriamos os cabos e empuxamos pola Balbina dende terra, que coa axuda do pequeno chinchorro do estaleiro se posicionou sobre o carro e uns minutos máis tarde tras centrala empezou manobra de subida.

Da gusto ver a precisión que teñen no estaleiro para pasar co carro entre o terraplén do monte e os demáis carros varados, usando as bisagras para abrir ou pechar máis o ángulo do cable dende o motor de arrastre.

Unha vez arriba e cando xa o ángulo do cable é moi crítico, axúdanse da forza do Land Rover para darlle o último empuxón e colocala xusto ónde queren.

Lista xa a manobra, empezamos a rascar o mexilón que traía pegado na obra viva e a limpalo coa hidrolimpadora.

Rematada esa parte empezamos a limpar ben a cuberta tamén coa hidro, e xusto nese intre chegou Pepe, outro Patexeiro máis, o que xa lle pasamos o relevo da lanza.

Sobre as 7 xa tiñamos lista a tarefa de limpeza e deixamos tapado o motor de novo.

Agora toca a empezar co traballo na cuberta.

 Palmeirán

sábado, 22 de septiembre de 2012

Calafateo, baldeo e achique

Onte venres pola tarde, co mar como un prato, saímos da rampa de Lorbé, sobre as seis e media da tarde, no chinchorro, rumbo á Balbina.

A travesía duns 15 minutos faise agradable. A Balbina está fondeada lonxe do muelle e é un pequeno inconvinte á hora de ir traballar a bordo.

Fran e máis eu subimos a bordo e collemos un par de ferros de calafatear cada un e alá nos puxemos á faena.

Primeiro desfacemos o cordón de cáñamo estopado que temos. Está composto de 6 fios e é moi gordo para a cuberta da Balbina, co que temos que desfacelo en pequenos cordóns de 2 ou de 3 fíos según necesitemos.

Logo limpamos as ranuras ben usando unha espátula. Teñen bastantes cunchas de mexilón, obsequio das nosas amigas as galiñas do mar.

Collemos o ferro de abrir e imos abrindo un pouco as xuntas para que o cordón entre mellor.

Unha vez abertas, imos metendo o cordón usando o ferro de retacar.

Calafateamos unha boa sección da popa.

Tamén aproveitamos para achicar o barco a base de capazos, que tiña moita auga. É o problema de tela aberta e sen calafatear. Cousa que teremos que solucionar canto antes.

Por último e xa cando o sol xa se retirara facía varios minutos, valdeamos e fregamos a cuberta, a sorraina, barraganetes e caurel.

Voltamos xa de noite para a rampa. O mar seguía como un prato, non se oía un ruido e daba gusto remar. Un agradable paseo de volta.

Volveremos nuns días.

Palmeirán

jueves, 20 de septiembre de 2012

Empezamos de novo os traballos na Balbina

Vai acabando o verán e volvemos ó traballo na Balbina.

Hoxe acheguéime ata ela xunto con Angel, un dos alumnos do curso de carpintaría, a botarlle un vistazo e empezar co calafateo.

Costóunos chegar debido ó forte vento do nordés que facía difícil remar no chinchorro.

Ó chegar atopámonos co barco cheo de conchas de mexilón, festín de gaivotas que usan a Balbina como se fora o seu restaurante.

Despóis de limpar un pouco a parte de popa e valdeala, puxémonos a desfacer o cordón de cáñamo e empezamos o traballo de calafatear.

Primeiro limpando ben as ranuras da madeira para que saíran as pequenas conchas de mexilón, logo abríndoas cos ferros de abrir, e posteriormente metendo o cordón cos ferros de retacar.

Non levamos mazo, e usamos uns martelos, pero o golpeteo resoaba en toda a ensenada de Lorbé.

Vimos que a Balbina tiña bastante auga tras moito tempo sen achicala e paramos de calafatear para achicala un pouco, ainda que se nos facía tarde e tivemos que deixalo, así que hai que volver dentro de pouco a acabar o traballo.

Unha vez metido o cordón en varias táboas da popa, démoslle unha man de Xylazel para protexela, porque xa se notaban os efectos do sol na madeira.

Palmeirán

viernes, 20 de abril de 2012

Achique e baldeo

Hoxe venres, Francisco e máis eu collemos o chichorro do galpón patexeiro e alá nos fomos achicar a Balbina, que con todo o que choveu, e ainda sen tapar o caseto do motor prevíamos que tivese moita auga.

Para sair da rampa tivemos que loitar co forte mar de fondo que sempre hai na rampa de Lorbé. Según os mariñeiros do lugar débese á construcción do novo espigón. E non pasamos sen molladura nos pés. O de sempre, deixamos as botas na casa e así nos vai.

Cando chegamos á Balbina o que máis nos sorprendeu foi o limpiña que estaba toda a cuberta. Desta, as galiñas do mar non a tiñan toda emporcada. Debe ser que o alcatrán que lle demos á cuberta funciona como repelente anti gaivotas.

Nada máis quitar a lona que malcubría o motor, vimos que tiña moita, pero moita auga, tanta, que pensamos que este barco en vez de ser un patexeiro debería ser un barco alxibe.

Mentras Francisco conectaba a bomba de achique eu empecei a baldear a cuberta que tivo que sufrir nestes días moita auga doce.

A bomba funcionaba a pleno rendemento pero o nivel non baixaba, así que empezamos a achicar co caldeiro e co capazo para axudar á bomba.

Moitos capazos e baldes despóis, a iso das seis e vinte da tarde xa estaba completamente achicada. 

Tapamos un pouco mellor o motor e alá volvemos cara a rampa. Démonos conta que o chinchorro facía máis auga ca a Balbina, e Fran iba achicando mentras eu remaba.

Ó chegar á rampa, de novo loitar co mar de fondo, e de novo molladura nos pés. Non me olvidarei de meter as botas de auga no coche.

Unha tarde productiva porque o achique é baldeo da Balbina é moi importante.

Palmeirán



jueves, 29 de marzo de 2012

Previos á botadura e botadura

O mércores acudimos tres patexeiros a traballar na Balbina xa que ó día seguinte tiña que ir para o mar.

Roberto xa estivera o martes dándolle unha man de patente á metade do barco.

Eu estiven o mércores ó mediodia facendo varios traballos. Por unha banda estiven lixando a última cornamusa de proa que ainda estaba por lixar, colocando as dúas e pintalas. Ésto era imprescindible para poder amarrala no fondeo.

Tamen continuei dándolle patente ó resto do barco, deixando a parte de abaixo da metade para proa por ter que marchar.

Pola tarde quedei alí de novo con Roberto e con Martiño.

Mentras Roberto acababa de darlle a patente, Martiño adicóuse a poñer os ánodos.

Eu, como vedes, trouxen unha pequena patexeira que tamén colaborou lixando, pintando a cuberta, aspirando o pañol de proa e quitándolle toda a cinta de empapelar ó barco.



















E iso foi o que fixemos entre os dous. Ó final da tarde quedou o pañol de proa limpo de novo. Démoslle alcatrán por dentro ás táboas novas que se botaron nas amuras, tamén pintamos o mamparo de alcatrán e lasur.



 Pintamos tamén co mesmo mexunxe parte da popa ata o motor, que só tiña unha man.




















Logo Roberto foi quitar o seu barco para deixar libre o fondeo para a Balbina e Martiño rematou de dar a patente que faltaba.

Subimos todas as táboas que estaban no carro a bordo e deixamos todo listo para facer a manobra ó día seguinte.


Palmeirán


A botadura

O xoves pola mañá estaba previsto botar Balbina ao mar, cando cheguei a Lorbé xa estaba o fillo de Pepe coa faena, axudado por Eduardo que se encargaba de controlar o motor e outros habituais de Lorbé.
A maniobra de baixada transcurriu sen incidentes dignos de mención.


Ao pouco chegou Agustín que se ofreceu para ir na Balbina e asegurarse de que quedaba ben amarrada.


Un pesqueiro de Lorbé encargouse do remolcado a toda presa, non creo que tardaran nin dez minutos en estar de volta. 

Xa temos de novo a Balbina no mar lista para criar mexillóns a tuti pleni. Xa se sabe o que pasa nesta zona, calquera cousa que toque a agua convértese nunha batea. Nestas augas non se pode bañar un máis de 10 minutos seguidos sen sair cun bivalvo enganchado.

Ainda queda traballo que facer no barco e non é o mesmo traballar en terra ca ter que ir remando para calquera cousa que se lle queira facer, pero é o que nos toca e senón traballáramos máis cando estaba no carro.


Fran

domingo, 25 de marzo de 2012

Pintura e limpeza

Pola semán, o compañeiro Roberto doulle minio á amura de babor que estaba co alcatrán.

Recordade que lle botamos nova esa amura fai unhas semáns e tamén se repararon unhas táboas no lado contrario, donde vedes pintado de azul marino.

Cando cheguei este sábado pola mañán, o barco tiña este aspecto

Collín a pintura típica da Balbina, denominada polo fabricante como "azul piscinas", e me puxen a darlle unha man de pintura a todo o casco, e sobre as 11 da mañán xa presentaba esta outra cara.


Estiven un momento falando con Pepe o carpinteiro, que estaba calafateando un bote. Na foto podedes apreciar todas as ferramentas dun bo calafate: os ferros, a estopa, o mazo e a caixa de levar as ferramentas, que sirve tamén como banco á hora de traballar nunha cuberta.


Pepe non é o típico carpinteiro que non che rebela para nada os segredos dos seu traballo, ó contrario, este home explícache como se fai calqueira procedemento con tal de que llo preguntes. Énos de moita axuda telo sempre cerca.

Continuei pintando e sobre a 1 a Balbina xa lucía desta maneira.


Non pintei toda a sorraina para non borrar as letras tan bonitas co nome do barco, que nos fixera Ana, ainda que lle teremos que pedir que nos veña pintar o folio, porque ese si foi inevitable borralo polas reparacións feitas.


Pasada a 1 da tarde chegou Martiño, disposto a facer limpeza no camarín da máquina. Púxose o buzo e alá se meteu dentro.

Eu, unha vez rematei de pintar todo o barco coa pintura azul, subín á cuberta darlle unha segunda mán de pintura ós barraganetes, trancanil e sorraina de popa, para poder colocar as cornamusas que xa estivera preparando no galpón.











Fixemos unha paradiña para meterlle ó corpo un dos famosos bocatas de calamares do restaurante de Lorbé. Recoméndovos tomar un cando vaiades por alí a visitarnos. Literalmente, collen unha ración de calamares e cha meten dentro dun cacho de rosca de pan. Impresionantes os bocatas. Iso si, levade un dos billetes máis pequenos que temos no sistema euro, pero vale a pena.

Pola tarde unéusenos ó traballo o último socio en enrolarse nas filas patexeiras, Miguel Marta, que se puxo a darlle a segunda mán de pintura ó  trancanil, sorraina e barraganetes de proa. E fixo un moi bo traballo.

Martiño seguía limpando o camarín e unha vez quitou o máis gordo, casi un capacho cheo de conchas, virutas, chapapote, etc...,   logo púxose a limpar coa hidrolimpadora e unha solución desengrasante, ó tempo que se quitaba a auga coa bomba de achique.

Agora a ver se seca ben para poder pintar e dixarlle curioso o sitio para que traballe o mecánico.

Logo nos puxemos él e máis eu a limpar unha das bodegas que faltaban por limpar, pero cerca das 7 e media da tarde empezaron a caer unhas pingas de auga, polo que decidimos tapar o barco e rematar cos traballos.

Tamén gracias á colaboración de Jorge, un dos alumnos do curso de carpintaría, deixamos cortadas varias pezas de eucalipto para facer as brazolas. A nosa intención era facelas de iroko, pero visto o caro que está a madeira e os poucos fondos patexeiros, decidimos aproveitar unhas pezas de eucalipto que mercáramos cando reforzáramos algúns baos da cuberta.

Para a semán máis, e rápido porque o barco vai ter que ir para o mar en pouco tempo. Pepe ten que dispoñer do carro para subir os barcos que chegan a partires destas datas.


Palmeirán

lunes, 19 de marzo de 2012

Seguimos pintando

Este venres pola tarde volvín a achegarme a Lorbé para seguir pintando na Balbina.

Puden ver o bó traballo que fixo o compañeiro Roberto pola semán, xa que pintou toda a sorraina, barraganetes e trancanil de estribor como podedes ver nas fotos.


E alá me puxen eu ca de babor. Facía unha moi boa tarde e daban choivas para o sábado, así que tiña que quedar listo.

Cando estaba pintando achegóuse Agustín a traer un ferro para calafatear e pouco despóis chegou Francisco que se puxo coa limpeza do interior do barco, e entre os dous foron levando cousas para o local patexeiro.

Sobre as 7 e media da tarde éste era o aspecto que lucía a cuberta da Balbina.


Parecéunos que a pintura tiña unha tonalidade un pouquiño máis clara ca da outra banda. Estrenábamos cacharro e parece ser que as máquinas de mixturar a pintura non son demasiado exactas, pero bueno, non hai nada que non se arranxe cunha segunda man a todo.


A ver se o vindeiro fin de semán empezamos coas brazolas e imos deixando tapada toda a cuberta.

Tamén hai que ir limpando todo o barco por dentro para poder darlle a revisión ó motor.

Palmeirán

miércoles, 14 de marzo de 2012

Pintando

Onte, luns, o compañeiro Roberto achegóuse un momento a Lorbé para salar un pouco a Desexada e de paso estivo pintando na Balbina.

Pintou de minio o tramo da sorraina e barraganetes da amura de babor, que deixáramos o sábado cunha man de alcatrán, que dou secado ben e se pudo pintar de minio por encima.

Como vedes, en algunhas partes do barco estamos aplicando tratamentos distintos para ver o seu comportamento a longo prazo.

Cando en tempos de crisis, os gobernos e as empresas recortan en I+D+I, nós, Os Patexeiros, investimos máis nese campo.

Tamén pintou parte da sorraina e barraganetes de estribor da pintura marrón que utilizamos no interior do barco.

Está quedando moi bonito.

Non teño fotos para mostrarvos xa que era bastante noite cando cheguei a Lorbé, e a cámara do teléfono non ten flash.


Palmeirán

lunes, 12 de marzo de 2012

Acabou o lixado da cuberta

Por fin este fin de semán rematamos o traballo máis engorroso na Balbina, o lixado.

Despóis de varios venres e sábados lixando a cuberta, os barraganetes e a sorraina, por fin rematamos.

O venres alá cheguei a Lorbé sobre as catro e media da tarde saudei a Pepe o carpinteiro e a Jose, o fillo, que estaban rematando de arranxar a amura de babor, botóulle catro barraganetes novos, a sorraina e un tramo do trancanil.

Quedou moi ben, como podedes ver nas fotos.

Xa temos as dúas amuras novas. A de estribor botóuse no 2010 despóis de que un barco vello abarloado á Balbina a rompese durante un temporal. Eso si, a tivemos que pagar nós.

Despóis de ver o traballo de Pepe púxenme máns á obra, e á radial.

Un pouco máis tarde chegou Carlos Quintas, que como confesa que é o socio menos experto no uso de ferramentas, alá lle din un cursiño acelerado do uso da lixadora de banda, e dou fé que xa ben entrada a tarde xa lle collera o gustiño e estaba facendo un bo traballo.

Sobre as 7 e media arriamos pois xa non se vé moi ben, e ainda que temos as luces do porto, non chega a dar a suficiente luz na proa para traballar.


O sábado, unha nova xornada de traballo.

Eu estiven dende as 10 da mañán dándolle á radial e á lixadora de banda, sobre as 11 chegou Jaime que se puxo a limpar a Desexada.

Á unha da tarde apareceu o Comandante Martiño con ganas de traballar e alá se puxo o mono e subeu á cuberta da Balbina. Atacóulle á lixadora de banda mentras eu remataba coa radial. E logo, mentras él remataba, eu xa iba tapando as puntas con masilla.

Continuamos lixando os dous e sobre as tres da tarde xa tiñamos listo o tramo que faltaba.

Unéusenos Jaime e empezamos a rematar cunha lixa máis fina e despois a aspirar o polvo.

Ás catro da tarde chegaban os alumnos e mestres do cursiño, e nós empezábamos a pintar.

Jaime e Martiño dándolle minio con linaza a barraganetes, trancanil e sorraina.

Eu empecei a colocar unhas táboas que faltaban na cuberta na parte de proa, dóume tempo a poñer tres, pero como xa iba entrando a tarde deixei ese traballo e me puxen a darlle o mexunxe de alcatrán con lasur á cuberta (non volveremos a poñer nombres de marcas comerciais mentras non solten a mosca ou nos patrocinen).


É mellor que a cuberta quede tratada por se se pon a chover.


Tamén lle din alcatrán á amura nova que botou o carpinteiro.

Acabamos sobre as 8 da tarde e fomos recollendo todo o material.

Outro fin de semán máis.

Palmeirán