Onte, sábado, foi un día moi productivo nos traballos que estamos facendo na Balbina. Eu cheguei ben cedo pola mañán para ir quitando as lonas e deixar a cuberta destapada para poder traballar, e xa empecei a lixar os baos da parte do motor para ir preparándoos para darlle a imprimación de fondo, e logo enminiar pola tarde.
Pouco despois empezaron a chegar patexeiros que tiñan que cumplir asistindo ás Xornadas polo Patrimonio, que volvían a tocar de novo no
peirao de Lorbé. Francisco prometeu que cando acabasen me viría botar unha man.
Mais tarde chegou Fran que viña hoxe disposto a reforzar o bao da popa que tiñamos debilitado, e alá se puxo a eso, mentres eu seguía ca rebarbadora pequena lixa que te lixa. Estoy collendo tal dominio da rebarbadora eléctrica que casi me atrevería a facer esculturas con ela, todo é probar.
Fran decidéuse primeiro polo método de facer unha plantilla con caixas de cartón, pero en canto acabou a plantilla e a presentou sobre a táboa de iroko, non quedou moi convencido co resultado, e alá se foi falar co mestre carpinteiro Pepe. Eu non sei o que alí falaron pero Fran veu con ideas renovadas e cun barrote para trazar as formas, e alí se puxo.
En canto acabaron as xornadas, apareceu Francisco e alí se enfundou o mono de traballo, bueno, él prefire o modelo dúas pezas. Encomendámoslle a tarefa de descrabar e quitar as últimas táboas que estaban arrimadas ó trancanil e que nos servirán logo de plantillas para poñer nós as primeiras novas.
Quitou todas as táboas e as gardou, quedando a cuberta libre xa lista de todo para traballar. Sobre as tres tívose que ir, pero deixando o seu traballo feito
Fran e eu botamos alí todo o día saltándonos a comida, total, si ainda coméramos o venres, ¿qué razón había para volver a comer o sábado?. Din que hai serpes que comen unha vez ó més.
A primeira hora da tarde, e con gran espectación, xa que ata nos visitou unha excursión duns trinta camiñantes que estaban facendo unha ruta de sendeirismo, (¿ou se enterarían de que estabamos traballando na Balbina e virían apropósito?) Fran cortou o tableiro de iroko para sacar a peza que reforzaría o bao, subímola ó barco para presentala e facerlle os axustes pertinentes para axustala ó seu sitio, quedando casi lista a falta de atornillala ó bao vello.
Xa sobre as 8 e media da tarde acabamos de enminiar os últimos baos deixando a primeira man lista.
Agora hai que cambiar unha corda e uns medios baos que están apodrecidos. Tocaralle para a semán, a ver se da tempo. Tamén lle imos dar unha segunda man de minio (a ver se podo ir o venres) e o sábado poderíamos empezar coa cuberta.
Fai falla tamén que vaia un comando limpeza a limpar todo o interior do barco, aspirar todas as virutas, polvo e quitar todo de dentro para poder traballar máis a gusto.
Para a semán, máis e mellor.
by Palmeirán.
Pouco despois empezaron a chegar patexeiros que tiñan que cumplir asistindo ás Xornadas polo Patrimonio, que volvían a tocar de novo no
peirao de Lorbé. Francisco prometeu que cando acabasen me viría botar unha man.Mais tarde chegou Fran que viña hoxe disposto a reforzar o bao da popa que tiñamos debilitado, e alá se puxo a eso, mentres eu seguía ca rebarbadora pequena lixa que te lixa. Estoy collendo tal dominio da rebarbadora eléctrica que casi me atrevería a facer esculturas con ela, todo é probar.
Fran decidéuse primeiro polo método de facer unha plantilla con caixas de cartón, pero en canto acabou a plantilla e a presentou sobre a táboa de iroko, non quedou moi convencido co resultado, e alá se foi falar co mestre carpinteiro Pepe. Eu non sei o que alí falaron pero Fran veu con ideas renovadas e cun barrote para trazar as formas, e alí se puxo.
En canto acabaron as xornadas, apareceu Francisco e alí se enfundou o mono de traballo, bueno, él prefire o modelo dúas pezas. Encomendámoslle a tarefa de descrabar e quitar as últimas táboas que estaban arrimadas ó trancanil e que nos servirán logo de plantillas para poñer nós as primeiras novas.
Quitou todas as táboas e as gardou, quedando a cuberta libre xa lista de todo para traballar. Sobre as tres tívose que ir, pero deixando o seu traballo feito
Fran e eu botamos alí todo o día saltándonos a comida, total, si ainda coméramos o venres, ¿qué razón había para volver a comer o sábado?. Din que hai serpes que comen unha vez ó més.
A primeira hora da tarde, e con gran espectación, xa que ata nos visitou unha excursión duns trinta camiñantes que estaban facendo unha ruta de sendeirismo, (¿ou se enterarían de que estabamos traballando na Balbina e virían apropósito?) Fran cortou o tableiro de iroko para sacar a peza que reforzaría o bao, subímola ó barco para presentala e facerlle os axustes pertinentes para axustala ó seu sitio, quedando casi lista a falta de atornillala ó bao vello.
Xa sobre as 8 e media da tarde acabamos de enminiar os últimos baos deixando a primeira man lista.
Agora hai que cambiar unha corda e uns medios baos que están apodrecidos. Tocaralle para a semán, a ver se da tempo. Tamén lle imos dar unha segunda man de minio (a ver se podo ir o venres) e o sábado poderíamos empezar coa cuberta.
Fai falla tamén que vaia un comando limpeza a limpar todo o interior do barco, aspirar todas as virutas, polvo e quitar todo de dentro para poder traballar máis a gusto.
Para a semán, máis e mellor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario